Twickelerbos wandeling

Net als voorgaande jaren wil ik samen met Gerrie al vroeg in de auto stappen om naar Delden te rijden. Er is echter nog een vroege vogel op pad: de postbezorger en hij brengt een brief van de HWU. Snel opengemaakt, leuk bericht?  Ja, toch wel, hoewel ook zakelijk: herinnering, contributie nog niet betaald. Totaal vergeten die acceptgiro van begin dit jaar. Je ziet ze ook bijna niet meer alleen nog van dat leuke bedrijfje uit Leeuwarden, het CJIB. Ik heb ’s avonds direct mijn verplichtingen voldaan. Gelukkig stapt (om in wandeljargon te blijven), de HWU ook over op automatische incasso.

Toch de auto in en met een grijns op onze gezichten naar Delden. We zeiden nog tegen elkaar, waarom niet fietsen? Ja, waarom eigenlijk niet? We zijn er al even na acht uur, de start is om negen uur. Dus we hadden wel tijd gehad om te fietsen.

De vrijwilligers achter het starbureau zitten al klaar, bekende gezichten die al sinds jaar en dag deze klus klaren. Route controleurs staan klaar voor hun taak. De bediening van de Wendoezoele is aanwezig, de koffie is klaar en er is krentenwegge. Overduidelijk is aanwezig onze Jo uit Hoogvliet. Wat een energie straalt zij uit, om moe van te worden en we moeten nog starten.

Iets voor negen uur mogen we vertrekken vanuit een volle zaal. Ik ga 30 km en Gerrie 20 km wandelen. Ik ga vandaag de troepen voorop, alleen op stap. Hoewel ik van gezelschap houdt is een dag alleen wandelen ook verhelderend. Na 200 meter splitsen de routes al van elkaar. De eerste lus van 12,6 km is gelijk aan die van vorig jaar. Een prachtig gedeelte Twickel, eerst langs de schitterend gerestaureerde Noordmolen en dan langs de Twickelervaart. 

Na vele schitterende vergezichten over de Deldeneresch waarbij opvalt dat de omgeploegde akkers echt egaal zwart zijn, wat je bijna nergens meer ziet, kom ik weer bij de Wendezoele.

Dan het tweede gedeelte, helemaal nieuw van opzet en hoe prachtig in elkaar gezet kom ik al wandelend achter. Eerst nog een keer genieten van de Deldeneresch die ligt op het noordelijk deel van de stuwwal van Delden, en zich uitstrekt vanaf het landgoed Twickel en Deldeneresch tot het gebied ten zuiden van het Twentekanaal. Dan bijna rondom Kasteel Twickel en opeens vanuit de bossen het zicht op het prachtige Kasteel  (meer over dit Kasteel in mijn verslag van 2015). De route gaat al slingerend over zand en bopspaden, over schitterende bruggetjes door bos, hei en wei. Een kudde net losgelaten koeien danst door het jonge gras. Veel bomen staan in bloei, de eerste bladeren ontplooien zich en voorjaarbloemen kleuren de omgeving weeldig op. Het is lente, het is voorjaar.

 Op ruim 21 km dient zich een rust aan bij Scouting Twickel Borne. Enthousiast worden we onder een tentzeil welkom geheten door de Scouts. Zij zijn niet alleen blij met het voorjaar en de wandelaars, het is van scouts bekend dat ze alle periodes van het jaar opgewekt zijn, altijd wat organiseren samen met en voor de jeugd. Het is hier gezellig met vele spelende Scouts om ons heen die niet alleen spelen maar ook zeker leren omgaan met de vele facetten die de natuur ons biedt en daar respectvol mee leren omgaan. Net als wij wandelaars!

Na een kopje soep weer verder, een blik op de route leert mij dat we vandaag 33,2 km voor de boeg hebben. Had ik vorig jaar maar niet geschreven van: de route mag iets langer, is nu krap 28 km. Ik denk aan het gezegde: boontje komt om zijn loontje. Via Azelo en een paar lange rechte stukken in de route kom ik weer over schitterende wegen en paden en nogmaals over de Deldeneresch. Nog een lusje langs de Noordmolen en een schitterende wandeldag met uitstekend weer zit er op. 

Zondagmorgen weer het zelfde liedje, weer met de auto. Nu met het excuus dat we ’s middag nog naar een feestje moeten. Gerrie gaat de 20 km weer te lijf, ik ga nu met mijn wandelmaat Hennie uit Hellendoorn van start op de 30 km. Het is wederom prachtig wandelweer, af en toe laat de zon zich waterig zien. Na het rondje om de Noordmolen zie ik de reiger weer staan, weliswaar op een iets andere plek dan gisteren. Ik kan niet zien of het de zelfde hij of zij van gisteren is maar wel lid van het zelfde muziekkorps. Tenminste dezelfde kleding of zoals u wilt verenpracht. Even verderop nog een lid, voorovergebogen zoekend naar dat ene lekkere kikkertje in de wei. 

We lopen weer over de prachtige Deldeneresch, langs echte Twentse boerderijen, schitterende houwallen met eeuwen oude eiken her en der in het landschap. Al genietend van dit prachtige uitzicht komen we tot de volgende conclusie: Volgens ons bestaat er in geheel Nederland geen landschap dat zo ongeschonden de tijden heeft doorstaan. Geen boerderijen die door allerlei lelijke aan- en uitbouwen zijn verprutst, geen houtwallen die door ruilverkaveling verloren zijn gegaan. Maar wel moderne boerenbedrijven die zich volledig inpassen in dit overweldigend stuk natuur. Voor de boer niet altijd even praktisch maar als ze ergens subsidie voor uit geven dan hiervoor, opdat ook voor onze kinderen en kleinkinderen en verdere generaties dit moois in stand blijft. Er is al zoveel waardevols naar de kl..ten gegaan. 

Aan het eind van de wandeling nog een lekker miezerig voorjaars buitje. Mijn ouders zeiden vroeger dat je daarvan groeide. Op de weegschaal staand en kijkend naar mijn buik heb ik ruim voldoende voorjaarsregens op mijn kop gehad.

Wat hebben dit weekend weer samen met ruim 640 wandelaars genoten van Twickel en zijn omgeving. Dit natuurlijk mede mogelijk gemaakt door de perfecte organisatie van de HWU.

Stiepelwandeltochten en Wandelmarathon 2014  

De op 3 en 4 mei 2014 gehouden Stiepelwandeltochten en Wandelmarathon hebben 774 wandelaars een tweetal mooie wandeldagen geboden. Het goede weer zal zeker hebben bijgedragen aan dit aantal deelnemers. Temeer is de organisatie tevreden met dit aantal deelnemers omdat er in de directe omgeving meerdere wandelevenementen op de agenda stonden. Waarom komen er zoveel wandelaars naar WKDIO? Is het de reclame in allerlei media, komt het door het gevarieerde aanbod aan routes door schitterende natuurgebieden, komt het door de mensen in de organisatie? De klantvriendelijkheid, open opstelling en belang hechten aan een goede verstandhouding met onze wandelaars?

Het zijn zomaar een aantal vragen die we in een enquête aan onze wandelaars hebben voorgelegd tijdens deze editie. Een enquête die veelvuldig is ingevuld. De verwerking van de enquête is nu aan de orde en zullen binnenkort bekend gemaakt worden. Ook zullen de uitkomsten gebruikt worden voor de beleidsnota WKDIO. 

De wandeling. Zaterdag heb ik de routes deels vanuit de auto meegemaakt en deels te voet door de natuurgebieden. Controleren of er niet één of andere lolbroek onze vakkundig aangebrachte pijlen had verwijderd of verhangen. Hoewel de pijlen op de route ondersteunend zijn aan de routebeschrijving weet ik uit ervaring dat je normaliter de pijlen volgt. Het zag er goed uit, parkoers goed toegankelijk. Gevarieerde routes door het veen met zijn kwakende boomkikkers afgewisseld met vergezichten over pas ingezaaide akkers en net gemaaide weilanden. Ik hoor op diverse plekken op de route tevreden wandelaars behalve één . Hij was in het veen een wel heel onduidelijk met gras een struikstruweel overwoekerd pad ingelopen tot ploems tot de kuiten aan toe in het water. Hij moest er hartelijk om lachen: “was ik bijna de eerste wandelaar in Haaksbergen die bij laagwater in het veen was verzopen”. Gerrie zat zaterdag aan het startbureau, leuk om met zoveel verschillende wandelaars direct contact te hebben.

Zondag beiden de wandelschoenen aan, Gerrie op de 30 Km en ik op de Wandelmarathon. Met enkele pijlen in de heuptas, voor als er ergens een pijl miste, op stap. Genieten van de omstandigheden, genieten van de route. Lekker zeuren en soms ook serieuze gesprekken, wat een schitterende dag. Met alom tevreden gezichten, soms vermoeid uitziend want het was een stevig parkoers, een goede training voor het komende seizoen.

Wat zijn wij blij met onze vereniging met al zijn fantastische vrijwilligers. En gezien het aantal deelnemers zijn wij gelukkig niet de enigen die er zo over denken.