Wandelvakantie Haanwandelreizen 26 juli t/m 3 augustus 2019  

Gerrie en Dirk  

De negen dagen naar Oostenrijk zijn weer voorbij,
dat we met zijn allen hier weer zijn maakt ons blij.
Vrijdag 26 juli met 38 personen aan de reis begonnen,
we vertrokken uit Nederland met veel ‘zônne’.
In Giengen an der Brenz (Duitsland) een overnachting,
dat was toch wel een belangrijk ding.
Helaas voelde Jo uit Rotterdam zich niet erg lekker,
het werd alleen maar erger en gekker.
Met de ambulance werd ze naar het ziekenhuis gebracht,
te hoge bloeddruk, vocht achter de longen, ze bleef daar die nacht.
Gerrie H. ging mee als begeleider en tolk,
toen kwam ze onder vreemd volk.
Ze was in goede handen daar in het ziekenhuis
na zeven dagen mocht ze naar huis.

Een dag later vertrokken wij met de bus naar Oostenrijk,
Gerard ter L. was jarig (71 jaar) en voelde zich al de koning zo rijk.
Hij trakteerde op worst in de bus,
als ex slager kreeg hij van ons en Gemma en kus.
Rond 15.00 uur aangekomen bij hotel Matschner in Ramsau,
daar was de lucht niet erg blauw.
Er kwam veel regen uit de lucht gegoten,
de eerste wandeling werd dus ‘verboden’.
Met zeven personen in de kerk geweest,
met een klein groepje werd er iets ‘voorgeleest’.
We mochten nog iets pakken om over te praten,
Benjo pakte een grote steen en zei dat je elkaar niet mocht haten.
Aan het eind stonden we in de kring,
dat was voor ons toch een bijzonder begin.
Om 21.00 uur verzorgde Dirk een mooie presentatie,
alles van het wandelen, de bergen, het hoorde ‘er bie’.
Voor velen was de informatie belangrijk,
want wandelen in de bergen is anders dan ‘op de dijk’.

Zondag deden we de wandelschoenen aan,
om met Werner in de bus op pad te gaan.
Benjo was deze dag jarig (67 jaar) en mocht met de lift in de bus,
prachtig versierd en kreeg van ons en Els een kus.
Bij de Reiteralmbahn gingen we omhoog,
het was deze dag droog.
Er waren veel wandelaars met ieders hun eigen niveau,
dat bleef de hele week zo.
Werner de chauffeur vertelt ons alles over zijn voertuig,
alle geluiden worden uitgelegd, rijd mooi rustig en niet ruig.  
Nooit eerder meegemaakt zo’n chauffeur,
past zeker met iedere deelnemer door één deur.

Maandag werd het programma anders als op papier stond,
er zou regen komen, dus jassen aan, dat was wat ons bond.
Eén groep vertrok naar de Rittisberg,
dat was pittig maar dat was niet zo erg.
De toeristen gingen naar de grootste Oostenrijkse bibliotheek,
wat veel boeken, erg mooi als je goed keek.
Met een groep gingen we de Panoramaweg op,
Gerrie H. liep daarbij ‘op kop’.
Na een tijdje wilden 8 personen nog iets meer,
wandelden iets hoger en streken bij Edelbrunn neer.
Er waren daar Nederlanders die dachten dat wij broers en zussen waren,
Vanaf dat moment heb ik er 5 zussen en 2 broers bij, een kostbaar moment om te bewaren.

Dinsdag na het ontbijt naar de Planai met de baan,
daarin konden we met zijn zessen zitten of staan.
Negen personen begonnen daar aan hun 2-daagse met hut,
vijf vrouwen en 4 mannen, allen zaten ze nog niet in de VUT.
Ze gingen overnachten na een beklimming in de Preintalerhütte,
Dirk was een beetje ‘op’ en had zere ‘butte’.
Met 11 personen gingen we op weg naar Krahbergzinken,
er was weinig zicht en geen hut om iets te drinken.

Woensdag met de bus naar ‘Wilde Wasser’ in de bergen,
deze dag zou ons veel conditie vergen.
Iedereen kon op z’n eigen manier een route lopen,
onderweg waren er wel almen waar je iets lekkers kon kopen,
Met 11 personen via allerlei trappen, hangbrug en nog meer trappen,
af en toe stil staan om naar adem te happen.
We kwamen bij de Gfölleralm en de rest ook,
wachten op Dirk, hij ging alleen naar beneden, maar kwam niet ‘om de hook’.
Verder naar de Riesachsee en de Kotalm,
de lucht trok dicht, het was niet erg warm.
Terug naar het begin punt waar Dirk al lang zat,
hij vond het prima en had zijn top gehad.
Tegen 16.00 uur kwamen de 8 2-daagse lopers van de berg,
werden binnengehaald met de Nederlandse vlag, dat vonden ze niet erg.
In twee dagen 1600 meter geklommen en 2400 meter gedaald,
een knappe prestatie als je dat hebt gehaald.

Donderdag 1 augustus om 06.30 uur uit het nest,
na het ontbijt deden we allemaal ons best.
Met de bus naar de Dachstein,
dat vonden we allemaal fijn.
Met de lift in 7 minuten 1000 meter omhoog,
de zon kwam door en de hele dag droog.
Schitterende uitzichten, fotogeniek weer,
sommige wilden nog hoger en nog meer.
6 Personen gingen eerst over de kleine Gjaidstein,
wilden daarna ook nog over de grote Gjaidstein.
Hoe hoger, hoe mooier en daarna met de baan,
moe maar voldaan kwamen ze bij de bus in Obertraun aan.
Zelf heb ik met Els ter H. vanuit de baan naar het hotel gelopen,
vele herinneringen van eerder opgehaald en als eind een ijsje kopen.
’s Avonds een Steirischbuffet in het hotel om weer aan te sterken,
onze spieren konden deze inspanning wel merken.

Vrijdag 2 augustus was al weer de laatste wandeldag,
dus als je kon liep je soms langs een Bach.
Zes dames gingen shoppen in Schladming,
Zes anderen gingen bierproeven, dat was hun ding.
Met 14 personen, na een kaarsje opgestoken te hebben in de kerk,
werden we met z’n allen toch weer heel sterk.
De 2 e pauze hadden we bij Peter Rosegger Gasthof,
dat was voor ons en hele bof.
Wat een mooi plaatje dit gebouw,
schitterende gastheer en een mooie gastvrouw.
Erg genoten met z’n allen van deze rust,
eigenlijk voor ieder oog een lust.
Tien personen gingen naar de Jungfrausteig 800 meter klimmen,
we waren met z’n allen om 15.30 uur bij Hannes binnen.
Daar zouden we als afsluiting een borrel drinken,
deze mooie dag konden we ook weer afvinken.
Terwijl we allen er net waren begon het te plenzen,
wat een geluk hadden we toen mensen.
Veel water in korte tijd omlaag,
het kaarsje in de kerk had geholpen vandaag.
René was jarig en ging trakteren bij Edelbrunn,
werd 61 jaar, genoot net als Maria en wil deze week wel over doen.
Om 19.00 uur ons laatste Oostenrijkse eten,
dat zullen we niet meer vergeten.
Gerrie H. vertelde dat Jo deze dag weer thuis was gekomen,
gelukkig bij haar eigen stekkie waar ze graag wil wonen.  

Zaterdag 3 augustus om 04.30 uur vertrokken,
we moesten op tijd uit bed, maar gingen niet mokken.
We hebben genoten van diverse verschillende mensen,
als groep heb je altijd wel wensen.
Ieder is uniek op z’n eigen manier,
ik heb voor jullie iets verzameld op papier.
Dat Jos iemand helpt met strikken,
een man nog wel, daar moet je niet van schrikken.

We hadden deze negen dagen een fantastische Werner,
hoefden niet met de bus door de Brenner.
Hij heeft rust en geduld en kan alles goed uitleggen,
daarna hoeft hij niet veel meer te zeggen.
Nogmaals een groot applaus voor deze meneer,
hij gedroeg zich correct als chauffeur en voor Brookhuis gastheer.

Gerrie en Dirk het zit er op,
we bedanken jullie namens allen voor deze ‘top’.
Veel voorbereiding, veel denkwerk en veel gepraat,
dan is het ’s avonds zo laat.
Namens de groep nog een cadeau als besluit,
en een applaus voor jullie, graag heel luid.

Namens alle deelnemers
van Haanwandelreizen.

BEDANKT!  

 Emmy Rensen.